Bir dağ başında yalnızım şimdi.
Gözlerimden uçurumlar intihar ediyor.
Haykırışlarım sarıyor dağları, ovaları.
Ağaçlar, hayvanlar, çiçekler sessizce beni dinliyorlar.
Ama yine de bitmiyor sefaletimin ziyafeti,
Anılarım geliyor aklıma,
Acılar kalbimden gırtlağıma yükseliyor, yutkunamıyorum.
Ansızın kalbimin gecekondularına baskın yiyorum.
Tüm herkes çıkarılıyor, yine bir tek sen kalıyorsun.
Vel hasıl en sevdiğimden gördüm ihaneti.
Susmuyor bu sefer ağaçlar; çünkü konuşma hakkı onların.
Ve söyledikleri tek şey "Ben ayrılıktan değil, ihanetten korkarım."
Yusuf Barman
Kayıt Tarihi : 7.12.2018 01:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!