İhanetine Şiiri - Nasıf Acar

İHANETİNE

Zemherinin ardı bahardır.
Baharını yitirmiş bir can,
Hep kışta yaşamaya,
Karda kışta kalmaya
Dayanır mı?
Ben içimi,
Kendi karanlığımda yıkarım.
Yağmur çiseliyor,
Korkarak,
Yüksek tonda bir sesle
İhanetini haykırdım.
Yer gök titredi,
İnim inim inledi ihanetine…
Beni,
Duyuncaya kadar,
O ihanetin konuşmasını,
Hüzünlü bir törende,
Sundum kaderime..
Sebepsiz kalmıştım,
Bir anda…
İçimden,
Koca bir dağ kalkmış yürümüştü.
Ruhum,
Sonsuz bir dinlencedeydi.
Huzura yürüyordum
Seni bile affettim
Ruhum pamuk gibi beyazladı
Ağardı içimde gün
Bana yaptıklarını
İçimde tutarak
Bedenime ve ruhuma
Yük vurmuşum tonlarca
İşte öyle oldu
Affettim kendimi
Affettim seni
Eee artık
Bi kahve ve soda
Dağlara karşı manzara
Lütfettim kendime..
Yıktım
İçimdeki tutsak duyguların bendini

13.05.2022
Nasıf Acar
DENİZLİ/Bekilli