İhanetin Çemberi Şiiri - Sedat Erdoğdu

İHANETİN ÇEMBERİ

Nerden düştüm bilmem ki, vefa bilmeze
Adım çıktı dokuza, inmez sekize
Hazan vurdu gönlüme, sarardım soldum
Sonbahar yeli değdi, suretimize…

İhanetin çemberi, boynumu büker
Duruyor bak alnımda, kara lekeler
Kimselerin yüzüne, bakamaz oldum
Elbet bir gün kör talih, bize de güler…

Her sözüne inandım, yandım beyhude
Her yanlıştan ders aldım, döndüm geriye
İşin gücün rast gelsin, artık yoruldum
Senle geçen günleri, gömdüm maziye…

Sedat Erdoğdu