Çılgınca yaşam hırsımı kaybetmişim
Ağzım açılmıyor nutkum kurudu
Saplantılarımı seviyordum
Beni el değil can gardaşım vurdu
Hıçkırıklar içinde sarsıla sarsıla
Gözyaşlarımda boğulmak istedim
İhaneti bilmek, ihaneti görmek
Kahreder insanı yer bitirir…
Deli dolu duygularımı yitimişim
Kendi işimi kendi elimle bitirmişim
Tutkularım dağlar kadar büyüktü
Beni yollar değil yoldaşım vurdu
Kahrederek her şeye gidilebilir
Ne gidilir ne bu deve güdülür
Kahbeliği bilmek, kahbeliği görmek
Mahveder insanı yer bitirir…
Kayıt Tarihi : 18.9.2006 03:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!