İNSAN NE Mİ İÇİN YAŞAR!
(İ) nsan ne için yaşar…
İ (H) mal ettiği şu hayatta daha ne kaybeder.
An (A) maddesi toprak olan varlık, hiç mi ibret almaz.
Ama (N) sız gelir de ölüm, pişman bile olmazsın.
Besl (E) diğin şu kötülükler, aldığın ahlar,
hiç mi (T) eslim almaz sanırsın seni! Yanacağız, yanacaksın, yakacak bu ahlar…
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Şiirinizi
beğeniyle okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta