İhanet Sarmış Bedenimi Şiiri - Akif İçer

İNSAN NE Mİ İÇİN YAŞAR!
(İ) nsan ne için yaşar…
İ (H) mal ettiği şu hayatta daha ne kaybeder.
An (A) maddesi toprak olan varlık, hiç mi ibret almaz.
Ama (N) sız gelir de ölüm, pişman bile olmazsın.
Besl (E) diğin şu kötülükler, aldığın ahlar,
hiç mi (T) eslim almaz sanırsın seni! Yanacağız, yanacaksın, yakacak bu ahlar…

ben ki (S) ana kandım,
başl (A) dığım noktaya geri sardım,
ası (R) lar da geçse akıllanmayacağım,
is (M) i ne olursa olsun, ben bunu anladım.
b (I) rakmış umutlar beni,
(Ş) imdi ben koştursam neye yarar ki!

(B) uralar ihanet kokar olmuş,
b (E) denim bu iğrençliğe dayanamazmış,
bu (D) a bana ders olsun desem ne fayda…
eld (E) kalan yine acılar.
asla (N) ın ağzında kalmış mutluluk
neden y (İ) ne beni bulmuş bu aşkın en kötü yanı
baştan (M) utluyum sanmıştım halbuki,
aslında (İ) hanet baştan beri varmış, bana kalan aldatılmakmış..!