Ellerimi çekiyorum gelmiyorlar ayaklarım ise prangalanmış hiçbiri benim dilimden konuşmuyor hiçbiri beni dinlemiyor
Beynim bana ihanetin başında geliyor.
Kalbim ondan bahsetmiyorum hiç olmamış ki zaten.
His, yeni öğrendim his diye bir kavram varmış ama ben yeni öğrendim.
Nefes almanın izinli olduğu bir hayata sahibim
Savaşmaktan hitap düştüm, ama sesimi duyan olmadı.
İsyan etmek işte o bile boş geliyor.
Averya Vera
Kayıt Tarihi : 2.12.2020 20:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir zaman vardır içinde oldunda boşluk olur kimsen olmaz ya işte bu var hep ama hep.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!