İhanet adını mıh gibi kazır benliğe silsen silemezsin unutsan unutamazsın.
İşte bu yüzdendirki hayat affetsede yürek affedemez çünkü affederse kendi ihanetini yaşar. Sen dünyayı toz pembe sanırsın oysaki "toz gri kahve" arası birşeydir. Yaktığın her saniye için bin yıl pişman olsanda, bir kibrit yanığı acısı gibi değildir. Görünen ateşi kibrit in yaktığıdır aslında ne yazıkki alevler tüm (mahalleyi) bedeni sarmıştır itfaiye bile faydasız kalır iş o zaman. Sen kendi ihanetinle kal ben kendi........ hayat devam etsede ten yanmıştır bir kere acısı sürecektir mahşere. saygılarımla Kayıp kentin varolmaya çalışanı...
Yağmurlar içinden ıslandım geldim
Bir kuru değneye yaslandım geldim
Sıcacık çorbana muhtacım inan
Ölümlerden geçtim uslandım geldim
Üşüdü ellerim üşüdü kalbim
Devamını Oku
Bir kuru değneye yaslandım geldim
Sıcacık çorbana muhtacım inan
Ölümlerden geçtim uslandım geldim
Üşüdü ellerim üşüdü kalbim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta