İhanet Şiiri - Zekeriya Bıyık

En acı ölüm dediler.
Eyvah..!
Ölüm geldi diye
O rehber meleği
Bekledim.
Gördümki hala dünya
Aynı dünya.
O zaman bu nasıl bir ızdırab
Tel tel dökülen vucüt
Beyin kilitli hala.
Can tende de
Tatılmamış bu acı nereden
Bu kan nasıl bir kan
Sızdırıyor sırtımdaki
Görünmeyen hançerden.
Bu ne umutsuzluk
Güvenmi katl edildi
Tüm iyiyliklere karşı
Dost bildiklerim
Silahlarınımı çekti..
Bir yumrucuk kalbe
Bu nasıl bombardıman
Sığınılmış limandım
Sığınan oldu
Sığınağını kundaklıyan
Vücut taş
Vücut bitkin
Tabib yara çok
Hepside derin.
Dağlayın yarayı
Kanama dursun
Bunca çilenin adı
İhanet konsun..
Tatmadığım acı dedim.
Ölüm bu zannettim..