bu mesleki intihar aslında bir ihanet
kimler yoktu ardına takılan
sonu gelmez kalabalıkta
vaatsiz ve rüşvetsiz
en harbisinden delikanlı, çoluk ve çocuk
kadınlar ve erkekler, üstüne birde
yaşlısı ve bunağı, hepimizin derdi
sadece umut,
en büyük ödül neyse alınacak diye
çıktık sokaklara yırtılırcasına oramız,
bağırdık coşkuyla
bu sabah baktım yarın dün olmuş
heveslerimiz dostum,
eskicilerin plastik leğenleriyle değiş tokuş
hani kokar ya renkli ucuz plastik
işte öyle bir nefes, sıradan ve boğucu
Kayıt Tarihi : 18.5.2011 11:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Geleceği geçmişte bırakmış dostlara...
![Ahmet Ertan](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/05/18/ihanet-349.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)