Belkisi yok en sıkı ihanetim kendime
Damla gitti şu elimde tutuyorum geceyi
Durmadan yalan söylüyorum herşeye
Başarabildiğim birşeyler kalmıştır belki diye durmadan deniyorum kaybettiğimdeyse zaten başka bir yerde buluyorum kendimi
hala en doğrusunu söylediğimi biliyorum yalanlar dışında yine yalan söyledim ben aslında hiç yalan söylemem sadece yalanı yaşıyorum ihanet ederek kendime yapraklar soluyor yine yaklaştı benim mevsimim
belki bu durumu bir yağmur halleder belki tek bir damla
çıkar yüyürüm biraz hayalin gülümser ben dil çıkartırım
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta