İhanet gözlerde başlar sevgili, gözler ki nemliydi bir zamanlar, gözler ki mazlum. İlk bakışlar çoktan zehrini bırakmıştır, şarabın kristal kızıllığına. Artık kadehlerde sarhoş, bakışlarda.
Şimdi zaman yarın olmayacağına dair yalanlar söylemekte. Ay yüzlü şeytan gözbebeklerimizde alkış tuta dursun. Şimdi zaman sadakatin ihtirasa mağlubiyetini nakışlamakta. Ve sahte bir sonsuzluk; tükenmekte soluk alıp verişlerimizde.
Gözlerimizde, ürkerek secde eder şamdanda salınan titrek mum alevi. İhanet istemsizde olsa ilahlaşıyorken yüreğimizde. Gece, yitirilenlerin çetelesini tutmakta.
İlk öpüşmeler, kavak yellerini koparan heyecandır. Ve kuş çığlıklarına karışmaktadır, dudaklarımızda günahın harlı rutubeti. Mum ışığının sarı kalemi çıplak gölgeler çizer, soluğumuzun sığındığı tavanda. Ve bedenlerimiz ki, kavaklar kadar çıplak artık.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
