İhanet Şiiri - Şükran Çamoğlu

Yıllar sonra çözüldü aramızdaki buzlar
Sana rahat vermedi çevremizdeki kızlar
Acıyorum sevgilim çektiğin çileye bak
Gün gelip durulacak bulanık akan sular

Yarın güneş bir başka mehtap yine doğacak
Sen utanç duyacaksın rengin elbet solacak
Dizlerime kapanıp bana yalvaracaksın
İhanet affedilmez neden söndü bu ocak

Dudağı rujlusuna yüzü pudralısına
Sen alışık değilsin röfleli saçlısına
Döneceksen dön artık yol yakınken geriye
Sana yemin ederim sözüm yok başkasına

İlk yemini sen bozdun bana bir tuzak kurdun
Bak kazdığın kuyuya ilk düşende sen oldun
Soruyorum cebinde var mı ekmek parası
Anlatınca halini üzüntüden kahroldum

Seninle aramızda kopmayacak bir bağ var
Ayşen'i Şahinde'si inan ki yalan ağlar
Onların düşündüğü kürkler mücevherlerdi
Anana sor söylesin yaranı kimler sarar

Çektiğim acıları bir ben bir Allah bilir
Sanma geçen yılların bir gün geriye gelir
Saçına aklar düşüp ihtiyarladığında
Sana bir bardak suyu ya ben ya Banu verir.