Her yeni güne seninle başlayıp
Tüm günü seni düşünüp kapatırken
Gönlüme düşen kor gibi bir ayıp;
Seni unutmaktan iğreniyorum.
Aklımı senle bozmuş vaziyette,
Yaşarken içindeki merhamette,
Gözüme beliren bir alamette,
Seni görmemekten iğreniyorum.
Sana meftun yaşarken bu beden,
Tek dermanım sensin,çare yok elden.
Aman! Yine sükût,haber yok senden.
Bu sükûttan da ben iğreniyorum.
Kayıt Tarihi : 24.4.2010 19:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Adnan Mümin](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/04/24/igreniyorum-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!