Iğdır'da Bahar Şiiri - Osman Bulut

Üç günde değişti çevrenin rengi,
Kayısılar çiçek açtı Iğdır’da.
Yüzlerde tebessüm, dillerde ezgi
İnsanlar kendinden geçti Iğdır’da.

Patladı meyveye döndü tomurcuk,
Sıyrıldı kazaklar, atıldı gocuk.
Zaten yoktu ahım şahım bir soğuk,
Olan da dağlara kaçtı Iğdır’da.

Bu güzel havayı bulan çocuklar,
Oyunlarla mutlu olan çocuklar,
Büyüklerden izin alan çocuklar
Bahçeleri mekan seçti Iğdır’da.

Doğayı baharla everdi güneş,
Tohuma, toprağa can verdi güneş.
Yine dost yüzünü gösterdi güneş,
Her tarafa neşe saçtı Iğdır’da.

Kayboldu dağların, beyaz örtüsü
Bitmez artık ırmakların türküsü.
Bu eşsiz kırların ziyneti süsü,
Nazlı kelebekler uçtu Iğdır’da.

Coştu koyun, kuzu, kuşla beraber
Sevindi toprak, su, taşla beraber.
Karla, fırtınayla, kışla beraber
Dertlerde uzağa göçtü Iğdır’da.

Mutludur toprağın kadrini bilen,
Onunla ağlayıp, onunla gülen.
Çiftçi tarlasına davetsiz gelen,
Yabancı otları biçti Iğdır’da.

Yaylaların havasına doyulmaz,
Çiçekleri koklamaya kıyılmaz.
Osman buralıdır elden sayılmaz,
Tam beş sene yedi içti Iğdır’da
2002 Mart Iğdır