İğde kokuları Şiiri - Mustafa Kölemenoğlu

Ellerim uyuşmuyor,
Ama kalbim sıkışmıyor artık.
İğde kokuları geliyor,
Kokun gibi içime çekiyorum,
Kuşlar haykırıyor dünyaya aşkı,
Aşkın gibi kalbime gömüyorum.
Şuursuzca, sorgulamadan yaşıyorum artık hayatı,
Küsmüyorum,
Korkmuyorum,
İçime sıkıntılar girmiyor artık.
Özlüyorum,
Artık neyi özlediğimi bilerek,
Yaşıyorum,
Her şeyi görerek,
Seviyorum,
İsteyerek, seviyorum artık.
Bazı şeyleri ben bilmiyormuşum,
Bazılarını ben de yanlış yaşamışım,
Aşk insana hep acı çektirmiyormuş,
Hasret bazen sıkıntı vermiyormuş,
İnsan ne olursa olsun kabullenebiliyormuş;
Hesapsızca, düşünmeden, düşünemeden.
Aklın bile çözemediği şeyler varmış,
Hiç kimsenin anlayamayacağı,
Yaşamayanın bilemeyeceği,
İstemeyenin göremeyeceği,
Hissetmenin sorgulanamayacağı.
Ben hiç bu kadar rahat konuşamadım,
Belki korkuydu konuşturmayan,
Belki de değmemesiydi konuşturana.
Bana hiç kimse böyle konuşmadı,
Belki konuşmak istemedi,
Belki duyguları müsait değildi,
Belki ben anlayamadım,
Belki de hiç hak etmedim.
Peki ya şimdi;
Ben mi değiştim,
Ben böyle değil miydim yoksa,
Yoksa gerçekten mi hak etmiyordum?
Ne dersin?
…
Ben hiç değişmedim,
Ya da ben öyle biliyorum.
Hani insan hep kendini savunur ya,
Ben de savunuyorum şimdi?
Ama kendimi değil yine,
Yine her zaman yaptığım gibi,
Ben bendekini savunuyorum.
! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !
…………..
Bende bir sen var,
Hep söyleyeceğim.
Ben onu sevdim,
Hep onu seveceğim.
Sen ne dersen,
Bir gün değişsen,
Çeksen gitsen de,
Ben onu sevdim,
Hep onu seveceğim.

24.05.2006