İflah Olmaz Tekne. Şiiri - Adnan Şahin 2

Küçük
kendi halinde,
su almayan bir tekneydim,
bir zamanlar işte.

Denizin mavisine açılabilirdim.
Salabilirdim kendimi,
Bıçkın rüzgârlara aldırmadan;
Dalgaların dansına.
Balıklar zıp zıp selam verebilirdi bana.
Belki deniz kızını bile sevebilirdim,
ütopya olsa da.
Bedenim çok yakışırdı belki
okyanusun karnına.

Ama gitmedim,
bu limana demirledim.
Yetmiyormuş gibi bir de;
Kalın halatlarla bağlandım bu kıyıya.
İçimde hep deniz mavisi vardı,
Okyanus kokusu,
Yüreğimce yol almak vardı,
O limandan o limana.

Susturdum içimdeki anarşisti.
Sev dedim elindekini,
sev yanındakini.
Gitmek istedim,
ama gitmedim,
bu limana demirledim,
yetmiyormuş gibi bir de
kalın halatlarla bağlandım
bu kıyıya.

Şimdi git diyor gözlerin,
nasıl giderim?
Artık su alan bir tekneyim.
Üzgünüm ama
beni burada gömmelisin…
yada bir bidon benzin döküp üstüme,
yakıver gitsin.

6.1.2010