İflah olmaz Şiiri - Oktay Çekal

İflah olmaz

Vur beni, çöl kumlarına gömersin,
Kurak bir, sevgi oldun canıma
Kurudum, her geçen gün ruhumda,
Boğuldum, bu bedende yok oldum.

Saplanan, hançer değil gözlerin,
Kanayan, etim değil özlemim,
Silinen, yüreğinde ki; o sevgim de,
Bin parçaya bölünüp dağıldım

Görünmez, yollarında beklerim,
Hala bir umuda, bel bağladım,
Kadere, aslında hiç inanmazdım,
Heyelanında, tuzla buz oldum şimdi.

Gerçekler, çok canımı acıtıyor,
Beklerken, ateşlerde sönüyorum,
Duygularım, uzaklarda kangren,
İflah olmaz, gecelerdeyim şimdi.

Oktay ÇEKAL
24.05.2011-03.11