Zeliha, Yusuf’a aşkından Rabb’ini buldu,
O ne peygamber, ne afif bir kuldu!
Maazallah derken hicabından sarsıldı,
Gömleği arkadan talihsiz ele takıldı.
Zindan hayatı bu cürümden mutlaka, iyiydi,
Adeta bir mekteb, medrese yeriydi.
Sen: Çamlı dağlardan ağaran şafak...
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Devamını Oku
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta