İfade-i Meramımdır Şiiri - Rebi İi

İçimde nabzımı zorlayan şu volkanı
Tesiri yok akıtsam da gözlerimden
Gönlüm teselli bulmuyor
Bir çocuk gibi ağlamaktan bahsediyorum,
Öyle bir çocuk ki, onu ben
Sessiz sessiz ağlamasından tanıyorum

Sonra iyisinden bir şiir okuyorum
Nasıl hased ediyorum bilsen
Oturmuş ben de bunu yazıyorum,
Çatlıyor kalem, kağıt yırtılıyor,
Bu ilham bırakmıyor yakamı,
Bakamıyor, korkuyorum ellerimden..

Sesler geliyor,
Gökler eriyor da toprağı boğuyor sanki,
Demir sacları dövüyor bu yağmur..
Bu, benim âşina olduğum bir mâtemdir,
Her gece beni bekler uzun, ince bir kadın..
Bana düşen, gölgesi gibi ardından gitmektir,
Ta ki şafak vakti ruhumu güneşle yaksın..

Pencerem öyle kirli, öyle düşman bana,
Bulutların ardında bir yıldız, mutlaka üşüyor
Alıp koynumda ısıtmak istiyorum
Baktıkça titreyen ziyasına..
Duvara bakıyorum, durmuş bir saat
Ruhumu sektiriyor yelkovanında,
Beni en çok bozuk saatler anlar,
Çünkü ben en çok onlara benziyorum,
Küstüğüm zaman yataklara..

Sonra teselli etmek için o saati,
Ellerimi açıp dönmek istiyorum
Öyle döneyim istiyorum ki çevremde
Bütün kainat benim seyrime dalsın
Her zerrem yokluğun ıssızlığına dağılsın
Ardından toplasınlar beni esrarlı eller
Koysunlar önüne, Allah beni tekrar yaratsın

İlahi,
Merhamet et,
Bu sefer göğsüm boş kalsın..

Hırsız bir rüzgar gibi terk ediyorum o yeri,
Saçıma düşen damlalar bir denize de yağıyor,
Görmediğim bir denizle üşüyüp ıslanıyoruz,
Ben onun kalbinde ateş yakmak istiyorum,
O ise beni boğmak istiyor, anlaşamıyoruz..
Yollar ıslak bir yılan gibi kıvrılıp uzanıyor,
Lambalardan parlıyor pulları,
Beni kimse beklemiyor..
Ve benim kadar kimse sevmiyor yolları..

Sonra varıyorum o yere
Kapımı kendim açıyorum,
Gözlerim çabuk seçiyor yalnızlığı
Evimi doldurmuş karanlıktan..
Ardıma bakmadan kapatıyorum,
Gölgem bile geçmiyor kapımdan..

Bir sigara yakıp penceremde
Bulutların okşadığı tepelere bakıyorum
Kuşlar geçiyor aramızdan
Unutuyorum silkmeyi,
Külü kendi düşüyor sigaramdan,
Ben de düşüyorum binlerce kez
Nâfile, penceremden eksilmiyorum..
Kırılıyor içimin tüm fay hatları
Sarsıntım gözlem evlerinde sezilmiyor
Oysa bir şehir çöküyor göğsümün üstünde,
Dünyanın bütün derdi bu enkazda yatıyor..

İçime hapsettiğim kurtların en yaşlısı uluyor
Pusu kuruluyor geçeceğim yollarda
Koşuyorum, düşmeye can atıyorum
Çünkü benim kalbim korkunç bir tuzaktır
Ellerim tutuyor beni, gözlerim vuruyor aynalarda
Bilmiyorum kim yalvarıyor, "bütün aynaları kır artık"

Yaşamak, benim için en çetin sualdir
Sorsalar ne cevap vereceğimi bilmiyorum
Doğrusu bilmek de istemiyorum
Bir başka lisan, harfler yabancı
Anlaşmak için değil besbelli
Hissetmeye imkan vermiyor kalbimdeki ağrı
Yine de söküyorum hece hece,
Onu yazsam sana, sen de incinirsin
Okusam gaiplere incitir karanlığı

Susuyorum
Gölgeler boğuyor bir sokak lambasını
Kurtarmak gelmiyor içimden
Öyle uzun zaman yandım ki
Ateşe tutsam da ışık sızmıyor külümden..

Rebi İi
Kayıt Tarihi : 22.12.2024 22:58:00