İdrak Sabahlarıma Yüzünü Resmeden El

önünde itilen bu kudurmuş itirazı pas geçemezsin
kimse sana kumrulara ve kadınlara ahlak biçmeyi bahşetmedi
bunun ezberini pas geçemezsin

ne deş, ne de sar yarayı
hatırlamanın yersiz saatini düşün
akşam oluşunun yersiz hüznünü düşün
bunların içinden yüz, yüzümün derisini
hatırda neyin kırığı kalmışsa
kulakta bir jilet pası gibi duran neyse
neyin itirazıysa, yenildiğim bu genişliğe bakmadan
ettiğim durduğum hadsizce
bunu asla pas geçemezsin

bu sevecen tonu sorularından ayıkla
yaşamak varken
sızlandığın vakti, vaktimden sök

istediğin bulamaksa anlayışımı sonsuza
kan ter içinde, temsili kederlere bulandım
iç çekişlerde kımıldayan düşü yineledim
damağımda bu yıllanmış, kireçlenmiş demir tadına alıştım
alıştığım her şey gibi
gitmek istedikçe tuttum onu da gırtlağından
yaşım yirmi veya kırk
renklerin başında dikili taş gibiyim
bakışlarım taşlar kadar donuk
donukluğumu pas geçemezsin

önünde itildiğim bu çıkmaz meşrepleri temize çekemezsin
bilineni isteksiz bağışlayan gözlerini
idrak ettiğim sabahlarımın boynuma doladım
çıplak seslerden bir yol buldum kendime
seni yanıma çekemedim
idrak sabahlarıma yüzünü resmeden ele kurban oldum
durmadım, saklamadım
aldım bunu önüne serdim

önüne serilenin körü olamazsın
sıcak acılarından gözlerimi çekemedim
sen en çiğ ihanetlere gözlerini yumdun
hiç unutmadım

derdim öldürmekten ziyade
yaşatmak artık kendimi
pileli bir yorulmak tutturmuş ellerim
yalanların kaburgasında
zalimlik bir yana
zarımda dinmeyen korkunç motor sesinin önünde
yorulmazsız
usta bir ışık perdesi gibi durduğunu
hiç unutmadım
aklımın sana uzanan, unutmak ellerini kestim
dökülen kanı pas geçemezsin.