Saçların geceleri andırır gözlerime,
Ben Pazar ardı doğmuş bahtsız pazartesiyim.
Yağdı hülyan serabın sağnak gecelerime!
Çığlığa kök salan o yalnızlığın sesiyim.
Ne ardın sıra damla ne ardın sıra bir ses,
Ne ardın sıra yağan boranın pençesiyim.
Ne seslenen bir nida ne duyulan bir heves!
Şu koskoca zindanda bilmem neyin nesiyim.
Meçhul serseri başla abdal bir deli gönül,
Karanlık ortasında bir umut perdesiyim.
Öteden gelen aşkla güle kanan bir bülbül!
Esrarlı dikenlerin kan tutmuş çehresiyim.
Bitkin çökmüş suretim hiçliğe ritim tutar,
Tarifi imkansızım kaderin sillesiyim.
Mahzeninde hasretim özgürlüğe kaş çatar!
Bu uğurda yalnızım idam güvertesiyim.
Hüznün penceresinden bakar dururum güne,
Gündüze mihrap olmuş gecenin kubbesiyim.
Bir günün gerisinden bakmak isterdim düne!
Istıraba biçilmiş biçarelik fesiyim.
Yığın yığın hayali yığdım yılgın gönlüme,
Tertemiz inançların saklanan hücresiyim.
Aradım bulamadım son vereyim ömrüme!
Ölüm denen meleğin sürgünü haresiyim.
(( ŞAİR ) ( SİMİN ))
Kayıt Tarihi : 8.2.2025 22:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!