Bu kadar vicdansız olur mu insan.
Ölüm sessizliğine büründün gittin.
Yaşarken öldürdün dayanırmı can.
Beni sensizliğe gömüpte gittin…
Artık yaşamanın ne anlamı var.
Ha öyle ölmüşüm böyle ölmüşüm.
Dar geliyor dünya artık bana dar.
Nefes alan bir mevtaya dönmüşüm…
Bazen boğazıma yağlı urganı takıp.
Avazım çıktığı kadar sana bağırıp.
Ayaklarım altına bir tabure çekip.
Gelip çekip git isterim tekmeyi atıp…
Lakin bilirim intiharı Allah affetmez,
Ancak kalbimdeki yara iflah etmez,
Seven sevdiğini bırakıp gitmez,
Beni idama mahkûm edipte gittin…
Nurullah Muslu
Kayıt Tarihi : 6.11.2021 16:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!