İdam mahkümü Şiiri - Abdulsamet İlgin

idam sehpasındayım
Ellerim bağlı,
Ayaklarım prangalı,
Düşüncelerim zanlı,
Ben ise idamlı...
Belki bırazdan,
son bakışımı çekecek flaşlar.
Ama ona rağmen,
Gülüşümden taviz vermeyeceğim.
Çünkü bu gülüşüm,
Zulme inat yaşayanlarındır.
Adaletin hükmünden bahsedip,
Adaleti yok sayanlara bir cevaptır.
Geleceğe dair ışıktır,umuttur.
Ve hükümsüz infazlara tokattır.

Gözlerimden yaş değil,
Sevinç,mutluluk ve yaşam akacak.
Son sözüm hüzünlü değil,
Aşk,muhabbet ve adalet olacak.
Yalvarmayacağım,
Haykırmayacağım,
Ayaklarına tapınmayacağım.
Çünkü biliyorum,
Ben gidince,
Ben ölmeyeceğim.
Bendeki benler,
Gün geçtikçe artacaklar.
O zamanda,
İpleri yetmeyecek.
Adaletin gücü,
Adaletsizleri yenecek.

İdam olacak olan,
Son mahküm ben olayım.
İdam sehpasını,
Kabrime koyayım.
Yeter ki,
Başka idamlı gözlere bakmayayım.
Bakıp,bakıp bin defa daha infaz olmayayım.

05.09.2018