İda Yalnızlığı Şiiri - Bülent Güldal

Ben bu dağın yamacını
zirvesini hem tacını
anam bildim yurt edindim
avucumdan beslendi kuşlar
ürkütmedi kurt bakışı

Kavgalarla geçti ömrüm
dönekler pazarında
bir pula sattılar aşkı
inanç bezirganları
hüzünlü bülbüle döndüm

Acı suyun aynasında
palamarsız gemiyim
uskurumda kan izleri
rotamın önü sıra
vurulanların hayali
kıyılar yasak bana

Yılanların gömleğini
yakıştırdı tenine
kovuklardan savruldu
yüzyılın sinesine
adı insan olan hayvan

Gül kurudu alevinden
ağaç ormana küstü
ormansa toprağına
su aleve dönüştü
yanıverdi koca umman

Bir tutam közü doldurup
düşlerimin ceplerine
kıyımlardan ardakalan
bahçelerde yaşıyorum
dağların sinesinde
kendi olan kımıltılar
yoldaşlar arıyorum