İçten kapalı pencereler Şiiri - Mutlu Ayar

I

bu pencereler gözler imparatorluğudur,
içinde balon havası vücutlar
her bakışı onların gezmelere gitmek isteyen
bir kadının çocukluğudur;

açılır büyük perdelerin küçük aralıkları
bakışlar kaldırımlarda sekerek, uzaklaşır
soğuğun elini cebinde gezdiği
bir sahilin ya da kahvenin ya da sokağın
en alışılmamış yerine yanaşır

II

bir çınarın ve birkaç dalın ve yağmurun
giziyle başlar koyu kuytularda ten ısınması
kuşlar ve kediler ve yapraklarla beraber
birbirine değer düşler kendiliğinden
düşün tek inanılası şey olduğunun kanıtıdır,
hep ağlayan yüzün ışıması

III

buğulu cama çizilir mor düş yansımaları
kaybolur oda kokusuyla ten ısınması
sedir üzerinde bekler bir iğne bir iplik
iki yaşamı birbirine kenetler gibi
kopmaktan bıkmayan düğmesini
dikmek için babasının,

(-Kız! Ne arıyorsun camda yarım saattir
gözün dışarıda senin kıracağım bacaklarını,
böyle giderse tahta çakacağım pencerelere
o zaman gör sen, nasıl bakacaksın dışarı bir daha
artık pencereye yaklaşmak da yasak sana)

IV

kalabalıklar alabalıklar gibidir
yaşayamazlar alışamadıkları sularda
aksamayan sürek 'zaman' yaşatır onları... Bir gün
camın diğer yüzüne dokunmak umuduyla…