İçten içe yazılırken oluşan varoluşta ki yansıma bir vurguydu düşüncede.
Ve kalpten hissedilen öz bir duyguydu kendine tamamlanan insan.
Yazılırken hayat, okunurken yaşamaktı özümüz.
Bir cümlenin içinden sessiz doğaçlamaya sustuk.
Suskunluktuk kendi kelimemizde.
Kitapların bütünlüğünde sonsuzluğun ruhuna d'okunur gibi
Kalbimiz, kendinden kendine bir yapraktı her bir duyuşta.
Kayıt Tarihi : 22.12.2012 16:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tuba Gürdere](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/12/22/icten-ice-12.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!