Şimdi anladım ki; avutucu bir zamanın eşiğindeyim. Sözlerimi sakındım, edemedim düşlere salınanları…
Gün kapandı, duygular sündü.
Ben yazmaya verdim kendimi.
Tıpkı bugünkü gibi.
Ama o zaman eşiğindeydim her şeyin.
Şimdiyse içindeyim zamanın. Burada, benim sarsılmaz sığınağım olan bu evde bu bahçede önce toprak gelir aklınıza, sonra rüzgarı…
Bağlardan gelen hışırtılar…
Asmaların gölgesinden seyre daldığınız gökyüzü çekip alır içine sizi…
Kavuşma zamanını en çok hissettirendir burası.
Burada, varmak istediğiniz her kıyı aynı mesafededir…
Bir yerden bir yere taşamazsınız.
Burası özlemdir, yaşanmış ve yaşanacak her şeye.
Kayıt Tarihi : 25.8.2023 18:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!