İçinden/im Şiiri - Emine Tansu

küçük bir şah damar yankısı ömür,
küt küt atan mavi dal
gül kozasında saklanan ayaz, saçından koparır bulutları
dağılır
lodos gelir, poyraz çürür yavaşça...
Rüzgar kırılır, dal affetmez kendini
Tufan, gemide nuh’un kirpikleri
“Sür! ” der,
aklanır mayın tarlaları cinayetinden.
Boynunda kamçı sürtünür ağıdın,
Rahminde lal bir gece...
Elmas bir arpacık ağzından kalan
Gideyim desen, gitmez kuş tüyü eklemlerinden tarla kuşları.
Nasırım uyuşmuş ayaklarını öptüğüm yerde
Derbeder/ im...
Sen değil misin ateş almaya geldiğim,
Eteklerimde gezinen karanfil...
Suya düşsen, fitil olurdum lambada,
Dökerdim taşını camgöbeği etiğin
Yankıma yamanan dağ başına verirdim sadakamı.
Dileme benden...
Issız ada,
Kavrulan dil,
Yapışık göbek bağı,
Kaybettiğin üçüncü cin
Kösteğinde kıvranır cepkenin
Yüzüme baksan kimsesizliğini görürdün
Giden bend/im...
İçindenim yine de her yerin
Hala senin
Cennetin
Terin hala, ağız kokun
Rivateyin, bıraktığın yerin
İçinden/im...