İçinde senin olmadığın evdeyim

kapı açıldı
sen yoksun
gezindim
bıraktığın evi
içinde senin olmadığın,
kıvrılıp duran
oda ,
duvarları nemli.

uzanıp kaldığın divan
senin yatış halinde.
minderi düzelttim
en sevdiğim halin / di
uyuyan ellerin.
sobayı fark ettim
ıslak saçlarını üşütmeyen
ve gözlerin
hep karşımda duran
her yerinde evin..

değdikçe gövdeme
giysilerin,
gökler açıldı
burçlar saçıldı
seninle doldu ev..

ve masada resmin,
gökyüzünde gördüğüm çehre.
ve odun kokusu
dizi dizi odunlar
bir yerde.
banyo-mutfak
kap-gacak
her şey…hepsi
yerli yerinde..
hüzünlü gecen
camlarda başladı bile
gecenin aydınlığı sen
ne zaman geleceksen
bekliyeceğim
camlara çıkacağım
içinde sen olan eve
elbet geleceğim..

Mustafa kaya
27.01.2006 / fatih