İçinde kaybolduğum bir kodesti gözlerin

içinde kaybolduğum bir kodestir gözlerin
oradan umutlar toplayıp kalbime atacağım
uçup duran karlar düşerken
bakışlarında sığınacak yer arayacak
zemheri soğuğunda üşüyen
saçlarına üşüşen her kar tanesi

bin kere sözün var kış kadar dayanılmaz
her ne kadar susuyorsa aklıma gelen cümleler
ayaz gecelere dost bir o kadar bana düşman
oysa bir söz yeterdi ısıtmaya içimi
sevgi düşkünü yüreğimi
keşke konuşabilseydi harf harf hece hece

her nedamet sonrası huzur bulurum kendimde
bir pus gibi sığınarak yalnızlığa
her aynanın karşısına geçtiğimde
gözlerim gözlerine takılır
bir bir eksilir hüzün parçaları
arda kalan bir buruk sevinç olur
gözyaşlarıyla sulanan zamanların üstü

şimdi gözümün beyazından kayıp gidiyor her şey
her birinin içinde ben de akıp gidiyorum
nafile çabalar geride kaldı artık
yüreğimden çıkarıp ilelebet gönderiyorum
bir ucu bir ucuna erişmeyen umutlarımı

redfer