İçinde Hep Var Olan Yarım Kalmışlık (2.B ...

Beyaz badanalı dört duvar arasında, esmer teniyle süzülen Elif birkaç saniyelik bulutlanmadan sonra gözleri parlar. Bir yeşil salkım üzümü sunan öz anne ve babası olmayan bu insanlar, ışığının kaynaklarıydı o an karanlıklarını kovan.

Yüreği ılıcık, sıcacık, içi içine sığmayan Elif bu annesini çok severdi. Bu sevgisine akabil öz kızları gibi bağırlarına basan ailede belli ki kendilerinden sayar olmuşlardı. Hele babası yok mu onu hep diğer kızlarından farklı tutar, hep onu kollardı.

Elif yengesini hiç sevmezdi nedeni abisini elinden aldığıdır. Birde yengenin ailesi geldikçe söylenirdi ister istemez:

—Ne gıcık insanlar, ablammış goya derdi!

Aslında yengesi diye tabir ettiği ablasıdır.Yengenin aileside öz babasıyla analığıdır. Kendisinden altı yaş büyüktür. Aralarındaki sorun kendisinin evlatlık olarak verilmesinde karşılaştığı soruna değin sitem.Elif'te sonraki ailenin bir kızı olmuştur.

Bu ailenin birde oğlan çocuğu vardır.Elif'e abilik yapacaktır.Bu abisi daha sonra Elif'in diğer babasıyla analığın evinde büyüyen ablasıyla evlenecektir.

Kimi sözler vardır kolay kolay unutulmaz hafızalarda.Doğal sonucu yaşantısının birçok karesinde karşısına çıkar izdüşümüyle. Elif'te ablasının söylediği bir söze içerlenir ve doğal sonucu sık sık aklına gelir:

—Bana ne, ne olurlarsa olsunlar onlar benim için hiç bir şeyim değiller!

Durum böyle olunca her ikisinin gelişi Elif'in yüreğini daraltırdı. Fakat ertesi yeni doğan günle birlikte mis gibi bir koku sarar her tarafı, akşamdan kalan ne kararan havadan eser kalır ne de dondurucu havadan yel kalır.

Elif hayatı boyunca annelik yapan hanımefendiden hiç yalan işitmemişti sadece bir tane... Oda annesinin başlarda sürekli tekrarladığı:

—Ömer amcanın üzerine seni yazdırdık, seninde sigortan olsun, hiç değilse!

O zamanlar yaşınında verdiği küçük dünyasıyla Elif inanırdı. Aslında Elif annesinin sözlerine kıyamazdı, oda bilirdi. Aralarındaki derin bir bağ çoktan kurulmuştu. Bu bağ sayesinde sevgideki asaleti görmek mümkündü tutum ve davranışlarında. Hele gülüşleri yok mu Anne kızın, eeh geçinip gidiyordu birlikte bir çatı altında...

Kimi zaman olur, Elif arada bir dertleşirdi kendiyle:

—Aaaah derdi ablalarımdan başka birde şu yengem olmasaydı, aslında hiç de zor olmayacak! ..(ablasını kasteder) Yenge olayı Elif'in evlatlık olarak başka birilerine verilmesi.Bu ailesinde beraber büyüdüğü abisiyle, ablasının evlenmesinden dolayı yenge tabirini kullanılmaktadır.

Evet, böyle olmasaydı hayatı başka olurdu pek çok tatlı ve huzurlu günü ayı yıllarıyla birlikte... Hayıflandığı sözlerine neden olan duyguları çoğu zaman evinin işinde bulaşıkları yıkarken yaşamıştır.

Her zaman olduğu gibi Elif el işini alıp televizyonun karşısına oturur. Yengesi çay getirir hiç ses çıkartmadan alır yanına koyar, içinden:

—Ya bu çirkin kadın hiç bana benzer mi allahaşkına ben bunun kardeşi olamam! Dedi aklından geçeni duyacakları sanıp bakar çevresine... Sonra yine bugünkü genci düşünür. Söylenir içinden bu kez:

—Artık gitsem ne iyi olurdu buradan hem bu yengeden kurtulurdum!

Yine de bir şey söylemek ona düşmezdi hem de hiçte tanımıyordu gelen aileyi. Derin bir nefes çeken Elif:

—Allah’ım ne olur hakkımda hayırlısını ver! Dedi içinden.

Elif'te artık her genç kızın rüyalarını süsleyen geceleri aramaya başlar adım adım...

Annesi bu akşam yoktu babasıda erken yatmıştı. Misafirleri gidince oda ev işine meşgul olur. Elif kendisini yalnız hisseder. İşte o gün ne olduysa olur Elif'in yüreğinde! Yüzüne tatlı bir sıcaklığı vücuduna yayılır. Kadınlığı ilk kez bu anında tatmaya başlar ve garip bir sevinci alır ta ki sözlerine yansıyana dek:

—Her günkü gibi her şey aynı belki kendi evim olunca her şey benim olur, evim ailem.

Der ve sonra evlenir.

Ziga/17.09.07