Çocukluğumdan şöyle bir geçtim, büyümek için karnını doyuruyordu.
Yetişkinliğime gelince susadığımı hissettim.
Bir anda yaşamak için hararettti sanki ömür
neden susadığını bilmeden.
Düşüncenin etrafında bir yudum su bulabiliyorsan ne mutlu!
Binlerce yıllık yaradılış sırrında kendini bulur gibi
ruhuna su serpmek.
Sanki suyu içen insan değil, düşüncenin alevlendiği
yerde bir an ulaşılmamış zamanların yangınlığı.
Ve yaşlılığın küllerinde sönen sükunetin serin ferahlığı içimize işlenen.
Kayıt Tarihi : 2.3.2013 17:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!