Umutlarımız geçiyor
ışığın gözlerimize değdiği yerden
içimizden trenler...
Vagonlar dolusu
hayatlar
göz kırptığımız
- - - - - - - - - - - her an
eskiyor...
insanlar
umutlar
sevdalar
acılar
istasyonlar
hızla değişiyor, ruhumuzun kareleri
çığlığımıza teğet geçiyor
yaşamın telaşlı gürültüsü
ilerlerken hayatımızın vadisinde...
eksilmeye, karşı koyamıyoruz
bir istasyon önce indi, aşk kalbimizden
yaklaşıyoruz yoksullaşan yalnızlığımıza
bıraz daha...
bıraz daha...
kaç tren hayat geçecekti içimizden
yada biz inecektik
son istasyon nasıl, nerde
bekleyen var mı bizi?
bilmeden...
içimizden trenler geçiyor
kulaklarımızda, yaşamın uğultusu...
005/ İst. A.G.Nisan_ca
Ayşe GülKayıt Tarihi : 16.10.2005 10:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne bir güzel var avutacak gönlümü,
Bu şehirde,
Ne de bir tanıdık çehre;
Bir tren sesi duymaya göreyim,
İki gözüm,
İki çeşme.
güzel şiir'iniz için teşekkür ediyor.yenilerini sabırsızlıkla bekliyorum sizi izlemek alışkanlık oldu
bekleyen var mı bizi?
bilmeden...
Nereye kadar gideceğiz trenlerle, yada nerede ineceğiz bilmem ama umarım hep bekleyen olur bizi bir yerlerde... Yüreğinize sağlık, sevgilerimle...
TÜM YORUMLAR (8)