İçimizdeki öfke Şiiri - Okan Yavuz

Bu farklı bir şeydi..
Bir boşluk,ötekilerine benzemeyen bir boşluktu bu
İçi boş ama,genede basınç yapıyordu.
Yani anlamı olmayan bir boşluktu.
Anlamsız olsada,diğerlerini tetikliyor
Ve huzursuz hissettiriyor size kendinizi.
Dolmasını istiyorsunuz ama.
Nedir,nasıl dolar kestiremiyorsunuz?
Kestiremediğiniz her ne ise,rahatsız etsede
Siz onunla gene de yaşamaya devam ediyorsunuz.
Bazen insanın ulaşamadığı yerler vardır
Bu kendinizde olsanız bile,yetersiz kalıyorsunuz.
Siz kendinize ulaşamıyor ve müdahale edemiyorsunuz...
Size yön verip, şuursuzca hareketler yaptırıyor,
Siz sadece seyrediyor ve,denileni yapıyorsunuz
Bu duygu yıllardır vardı ama,birşekilde bastırıyordunuz..
Yıllar geçtikçe bazı şeyleriniz zayıflıyor ve, bazı özellikleriniz ortadan kalkıyor.
Yenik düşüyorsunuz kendinize ve zamana.
Yıllardır kontrol ettiğiniz, yada öyle sandığınız hayata yenik düşüyor ve teslim oluyorsunuz..
Başlarda yadırgadığınız şeylere, zamanla alışıyorsunuz.
Artık okadar alışıyorsunuzki,her şey doğal gelmeye başlıyor..
Yıllarca bastırdığınız,ve boğduğunuz kendinize,bakıp bakıp duruyorsunuz
Hatta gülüyorsunuz bu benmiyim diye?
Artık yaşın önemi yok
Yaş faktörü kalkıyor ortadan..
Bir anda baş kaldırıyorsunuz sonuçlarını bilmeden, düşünmeden.
Boş ver diyerek kontrolünüzüde bırakıyorsunuz kendi haline.
Aman boş ver,gittiği yere kadar demeğide öğreniyorsunuz..
Eğer bunları seneler önce sorsalardı bana
Hiç bir anlam veremez,asla kabulde etmezdim.
Şimdi meydan okuyorum hayata.
Meydan okuyorum her şeye ve herkese.
Hayatımın bana ait olduğunu ancak öğrendim.
Biraz geç kalmış olsamda..
Bir günlük beylikte beyliktir diyorum ve, devam ediyorum..