İçimizdeki Matkap Şiiri - Seyit Piran

.I.

Alt tarafı hayat’la gelip anlattım sırlarımı,
Yol gösterdim bir rüzgarın saçlarına, kıvrımına,
Presten yeni çıkmıştı insanların sesleri, zangırtıları
Alt tarafı insan’la gelip anlattım anladıklarımı.

Bir düş yol gösterdi gelirken, bir gece tütün...
İçimde bir matkap ki kan kıvamındaydı büsbütün
Asyalı bir griden doğdum, soluğum Avesta, düşlerim RA
Ama sen olmayınca düşüyorum işte, mektuplara, yollara.

Hangi durak bir öncekinden iyi, bir sonraki kadar
Soncu’yu tarif ediyorlar beni nerde görseler
Hangi suçu gerektirir bu murdar dünyadan sürgünlük
Sözüm hangi çadırdan, gözlerim kaç küsür günlük

.II.

Dağlanmış tay resimleri olurdu, kıpırtısızdı sirenler
Okçular tedbirli ve belirsiz, okçular dumandaydılar
Trenler ateş içindeydi, çok yazıklı, puslu trenler
Alt tarafı hayat’la yüzyüzeydi, tehlikeliydi gidenler

Neydik ki düzeni bozulmuş sevdalı adamlardan başka
Bir kenti bulantısı ve uğultuyla yine de kadınlarıyla
Yani katlanmış mendil numarası yapan kadınlarıyla
Bırakıp başbaşa katılırdık sarsıntılı bir davaya.

.III.

Ben bu bünyeyle neleri bekledim, neler bekledi beni
Beynimde çapa yapıcıları her gece bam güm
İçimde bir matkap, yağsız, görülmedi güldüğüm
Bu nazlı gıcırtı, bu saten, neleri bekledim ben.

Limon ağaçları eksildi sesimden, karardı muskam
Aynı yerden düştük, gül ve Koçgiri belirdi göğsümde
Kanıma karıştı ruhum, kıvılcımları gördüm bir an
Matkabın ucu kırıldı, anladım, yüreğimdi sınanan.