İçimizdeki Kuyu Şiiri - Recep Koç

celladı dil olan efendisiz köle
kaç hayal mühründe ziyan oldu

vazgeç kadehlerin zarafetinden
yaşadığın gayrimeşru zamandan

sen daha küserken
biz matemimize yüz arıyorduk
neylersin meylerin meşrebi böyle

isli bir bahara sunulmuş kokuları
kül rengi aşılanmış çiçeklerin

ne çok gül yanmış bakışlarımızda
ne çok karanfil kanı kalmış ellerimizde

bu rüzgar mevsimsiz bir geçişin senfonisi
bu yağmura dikilmiş son gözyaşı
neylersin mevsimlerin meşrebi böyle

bizim de takıldı umudumuz
seneler önce örülmüş o sesten ağa

aynalarla seyrettik yıllarca bu şehri
dokunmasın istedik hiç bir şey bize

çocukken kuyularla konuşuyorduk
şimdi içimizdeki kuyu konuşuyor bizimle
neylersin senelerin meşrebi böyle