İçimin yankısına Şiiri - Didem Yıldırım

Gözlerim yanaklarım ve dudaklarım
Yağmur içinde
Seni seyrederek seni yazıyorum istanbul
Bir başka güzelsin bu gece

Paslanan kalemim baş kaldırdı işte
Seni yazmak istedi
İçimin yankısısın
İçimin yangınısın
Benim için istanbul sen bir başkasın

Gecenin sessizliği içimi serinletiyor
Şiir yazmak için kıvamında gökyüzün
Başlamalıyım öyleyse

Bu şehirde sevmek adında bir yaşamak var
Sana ait olan her şeyi sevmek adında bir yaşamak
Sensiz kalmak yalnızlıktır İstanbul
Yalnızlık ise üşümek...

Gecenin beyhude vakitleri
Oturdum sana yazdım İstanbul
Ellerini ellerimde, sıcaklığını tenimde, seni bende hissederek

Ey tarihe sığmayan şehir!
Benim için bir sevgili, başlıbaşına bir vatansın
Yaşanarak bilinmeli dediğim, anlatılmazımsın

Kalemim yüreğimle birlikte seni yazıyor
Mekanımsın, anılarımın ev sahibi
Otuz yıllık ikametgah adresim
Herşeyi sende yaşadım ben
Küçük kare taşlarla döşeli sokakların vardı çocukluğumda
Cumbalı evler, umutlarını ilmek ilmek çeyizlerine koyan kızlar vardı
Bakkal dükkanları vardı önlerinde kediler
Gül kokardı sokakların, yasemin kokardı
Ve benim, kıvırcık saçlarım, kırmızı pabuçlarım
Ve benim turuncu saçlı palyaçom vardı
Babaannem vardı...
Bir İstanbul hanımefendisiydi o
Babaannem vardı, artık yok
Bakkal, kedi, kırmızı pabuçlarım
Gül kokan sokaklar, kıvırcık saçlarım
Kalemim geçmişin fotoğrafını çekti

Bir sen varsın bu güne gelebilen
Bir sen İstanbul

Maneviyatında ki ihtişamı, hiç bir şehir veremedi bana
O şehirlerin yolları vardı sonu hep sana çıkan
Şiirler vardı, hep seninle başlayıp seninle son bulan
Yokluğun kanımı dondururdu
Özlemek vardı seni İstanbul, çıldırasıya özlemek...
Sende kurulan dostluklar hiç bir şehirde kurulamadı
Böyle en sarsılmazından

Şimdi bir kağıt koyup arasına
Erteliyorum dolu dizgin mısraları
Sen, sadece bir şehir olamazsın
Olsan olsan başlıbaşına bir şiir olursun
Ve bu şiir ve bu sevda hiç bitmez
Sen hiç bitmezsin İstanbul

Sokaklar istiyorum kokusu gül gibi,
Kokusu dün gibi...