3.12.1994 İzmir/Konak
Gece beş, parmaklarımdan kayanlar tuş.
Fransızca öğrenmemi bekleyen bir şarkı
Çok, gerçekten öyle çok uzaklardan geliyor ki...
Yahut kulağım arkaladı bir çeşit duyguyu.
Sindirilemeyecek bir şey yokmuş gibi gelir,
sindirilmesi icap edecek bir şey yokken.
Burnuma kekik kokuları çarpıyor çiğ,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Yaşamak,
"Yarı uykuda mı başlar?"
Ya da biter...
...
Mesela ben,
Nasıl okumaya başladığımı rüya ile karıştırır, işte o "yarı uykuda" olup bitti diye düşünürüm...
Bilinç ile farkına varmak da öyledir,
Karışır birbirine...
"Ne büyük hata" der, uyanırsın bir anda!
Olup bitmiştir oysa her şey,
Demişti ya birileri... "Atı alan Üsküdar'ı geçti..."
Jean Calvin...
Sanırım o "uyku halini" en iyi kullananlardandı!
Cenevre uyanana kadar işi bitirmişti bile....
Şiir böyle..
"İç Uyanması" bir bakıma..
Tebrikler Genç Şair...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta