Bir mendil gibi katladım içimi, her köşesinde bir isim kaldı
Ve o isimler ki paslanmış bir çekmecede saklı
Tıpkı çocukken toprağa gömdüğümüz oyuncaklar gibi
Unutulmuş ama hâlâ soluyor.
Darılmak lazım bazen
Bir yaprağın düşüşüne değil, dalların sessizliğine.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta