ruhumda kaynayan kara kazanlara inat
umut yetiştiriyorum
çiçekleri açıyor satırlarımın
yarınlara şiirler yazıyorum
penceremden bekleyerek ufukların turuncusunu
güneşin doğarken sancılarını çekiyorum
saklamıyorum acımı yırtarcasına geceyi
her çığlıkta binlerce yıldıza tutunuyorum
sancısını çektiğim güneş yükseldikçe
tutunduğum yıldızları bir bir söndürüyorum
sessizce izleyerek yakıcı bebeğimi
binlerce haykırışa bedel susuyorum...
25.11.2007
Tuğba ÖzgürKayıt Tarihi : 31.7.2008 01:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!