Yenilmişliğin katran karasını silemeyecek,
Yalnız yıldızlardan,yüzüme düşen puslu aydınlık,
Sana yenik nicelerinden oldum,
Nereye baksam,içim üşüyor,
Nerede kalsam seni sararım kendime inat....
Acımdan damıttığım hayat,ne kadar korur kendini?
Yada içimin amansız yolcusu nereye varır....?
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta