İçimden uzaklara Şiiri - Oktay Çekal

İçimden uzaklara…

Soğuk bir kar tanesi, dokundu tenime,
Bedende uyandı, ruhum bu gece,
Çılgındı sığmadı, kanat çırptı uzaklara,
Terk edilmiş kente, duygusunu taşıdı…

Kayıp anılarda, bir sokak çıktı önüme,
Yürüdüm unutmak için, düşünmeden anı,
Başım ağrıyordu, susmuyordu içimdeki ses,
Kızıllık yansıyordu, gözlerimden sızan…

Çok sitem ettim, çare değildi gönül yarama,
Yalnız kalmak istiyordum, kendimde kaybolmak,
Bastığım toprak, bir bataklık gibi,
İçine çekiyordu, gömüyordu nefesimi…

Kaybettiğim sevginin ihtişamlı huzuru,
Yüreğimde bir şerçe de, pır diye uçuyordu,
Gittiğim bir tüneldi, aydınlık sönüyordu,
Yarasa çıkmazında, tünedi umutlarım…

Elveda mutluluğum, bir örümcek ağına takıldı,
Titredi varlığım, yalnızlığın soğuğunda bir an,
Ayaklarım gitmedi, hasrete mahkûm prangalarda,
Bir yıldız kaydı sessizce, içimden uzaklara…

Oktay ÇEKAL
01.03.2012-14.21