İçime attığım şeyler,
İçimden gelenlerin önünü kesiyor.
İçimi kime döksem boğuluyor gibi,
Şimdi anladım,
Ben içimi dökemiyorum,
İçime attıklarım taşıyor...
İçimden ne geliyor bilemedim,
Bilsem de yapamadım
Çünkü yapmayı bilemedim...
Şimdi ıssız bir ormandayım,
Tek yol var,
Ama ben yürümek istemiyorum.
Orman, yoldan daha korkunç,
Ama ben yoldan korkuyorum
Korkumun altında eriyorum damla damla,
Herkes ağlıyorum sanıyor...
Geriye bakıyorum hâlâ,
Ağlıyorum...
Ben, ben olamıyorum
Bu ıssız yerde ben,
Ben ölemiyorum...
Öldürseler bir gün beni bu ormanda
O ben olmayacağım.
Çünkü ben, ben olamadım...
Kendimi bile tanıyamadım,
Ama iyi tanıdım asıldığım ağacı...
Çıkaramadım boynumdaki urganı
Ben benden gidiyorum,
Bilmediğim benden...
Kayıt Tarihi : 14.9.2024 13:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!