İçimden Geldiği Gibi Şiiri - Nilgün Taş

Pazartesi sendromu bitmek üzere şu saatlerde,
İnsan iç huzuru yakalamışsa bir kere,
Yığınla işin üstesinden neşeyle gelebilmekte,
Hayal kırıklıklarına eyvallah edip,
Kendine güvene her daim:'- Merhaba' diyebilmekte...

Evet, bir daha yaşayamıyacağım,
O en değerli saatlerim geçti bugün de yine.
İçimde varolmanın müthiş enerjisi ve sevinci,
Ümitle bakmaktayım gelecek günlere...

İçimden gelen duyguları paylaşmak istedim,
Şuan sizlerle dostlar,
Hani derler ya:
'Damdan düşenin halinden, yine damdan düşen anlar.'
Her ne kadar gelmiş olsa da sonbahar,
Benim gönlüm her zaman ilkbahar.

Bazen coşar bu gönlüm kabına sığmaz,
Bazen de:'-Boşver, aldırma...' der, akıl sır almaz,
Açmışım yine çenemi korkarım kapanmaz,
Koptu yine bu gönül dostlar,
Bağlasalar durmaz...

Bence insan her zaman kendine çıkan yokuştur,
Kendi iç dünyasında, kendi eksileriyle boğuşur.
Değilmi ki çiçeği yeşerten hava, güneş ve sudur,
İnsanı yaşatan da işte bu gönül coşkusudur...

Sana sesleniyorum ey İstanbul, duy sesimi,
İşte budur Nil'in gönlünün sesi.
Dilerim dostlar hepiniz atarsınız,
Şuan tüm stresinizi.
Doyasıya tadına varmaya çalışıp yaşamın,
Eksik etmezsiniz,
Gönlünüzden yüzünüze yansıyan,
O eşsiz gülümseyişinizi...