Ertelenmiş hayatlarımızı zaman çalıyor elimizden...
Öylesine kaptırmışız ki kendimizi hayatın karmaşasına, zamanın nasıl çekip gittiğinin farkına varmıyoruz bile...
Her şeyi yarınlara erteliyoruz... Yaşamayı,gülmeyi,sevmeyi...Kendimizden bile saklıyoruz yüreğimizin fırtınalarını...Bir takım kurallar yaratmışız kendi kendimize, kıramıyoruz zincirlerimizi.
Sevgi sözcüklerini esirgiyoruz sevdiklerimizden. Söylemeden bilsinler, anlasınlar istiyoruz.Bir soluk kadar yakınken sevdiğimize,iki yabancı gibi susuyoruz.
Ve birgün, aynaya bektığımızda, zamanın bizden alıp götürdüklerini görüveriyoruz.Bir de bakıyoruz ki, geçen zamana sığdırabileceğimiz ne çok şey varmış....
Ve pişmanlıklar...Pişmanlıklar...Pişmanlıklar...
Elimizden kaçırdığımız mutluluklara, yaşayacakken gözden kaçırdığımız,yarınlara ertelediğimiz güzelliklere....
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız