İçimden Geçiyorsun Şiiri - Reşat Öztoprak

İçimden geçiyorsun
Parmaklarımdan girip gözlerime
Ve geçip gidiyorsun
Ne güne aldırış ediyorsun
Ne saate
İçimden geçiyorsun

Kapı aralığından duvarları okşayan rüzgar
Sessiz sedasız
Bir dans ritminin sakinliğinde perde
Sallanıyor bir gelinlikten arta kalırcasına
Bir kadın narinliğinde
Ve bir şair kimsesizliğinde

Ve sen içimden geçiyorsun
Yağmuru dinmeyen topraklarda
Ayakkabısı yırtık ıslanmış ayaklar üşüyor
Çamura öfkeli
Soğuğa kızgın
Durup dinlenmiyor bulutlar
Sen içimden geçiyorsun

Yanık kömür kokusu sarmış sokakları
Boydan boya yalnızlıkla süslemiş
Bir evsiz ilikleyip geceyi bir kat daha üstüne
Titreyişlerine camlardan sarkan
Sarımsı ışıkları-a- dokuy-n-up
Başka hayatları hayallendiriyor burukluğunda
Sen ise içimden geçiyorsun

Ben unutuyorum her şeyi
Ya da her şeyi unutmak için hatırlıyorum

Şu an nefes alıyorum
Sen içimden geçiyorsun
Olur mu yansımam sabah uyandığımda, bilmem
Ama sen hep içimden geçiyor olacaksın

Yaşamak için ölmek
Ve ölmek için yaşamak
Sen hep içimden geçiyorsun