İçimden Bir Kervan Geçti

İbrahim çağrısı kösler vurunca
Sır dolu denkleri yola dizdiler
Bu sefer hakikat rüya değildir
Şehirler anası kapılarına
Aşığın ayağı üzengidedir
Uzun gecelerde nur koştururlar
Arafat zamanın durduğu yerdir
Kuşlar kanat çırpar dualarına
İnsanı Allah’tan uzağa koyar
Yaban acıların kurban vaktidir
Bu ne sevdadır ki ateşi vurur
İsmail kanından alınlarına
İhrama bürünüp kıyam ederler
Günahkar kalbinin sokaklarına
Hasret yarasına zemzem basarlar
Haceri katarlar gözyaşlarına
Her şavt bir semadır cennetten doğar
Dökülür Ravzânın saçaklarına
Nebîler nebîsi bir güldür konar
Utangaç bülbülün yanaklarına
Dönmemek üzere biat edenler
Hem güler hem ağlar vedâlarına

(Temmuz1994)