İçimdekiler Şiiri - Ali Borabey

Varlık için de yokluk derler ya aynen öyle
Sevilecek imkanlar içinde sevgisizliği gördüm ben

Herkes malına mülküne evine eşine evladına sahip
çıkarken sahipsiz yapa yalnız bırakıldım ben

Herkes anasının babasının mezarın da ağlarken
Yanımdaki yaşayan ölüler için ağladım ben

Şimdi çıkıpta çok sevdik önemsedik demesin kimse
Değersizliği, sevgisizliği de dibine kadar yaşadım ben.

Boşa geçen zamanlarıma mücadelelerime yanıyorum.

Boş ver deyip geçiştirip boş verişlerini hiç bir an unutamıyorum.

Tek bir adım atmayan mücadele etmediklerine kızıyorum.

Çok doluyum dokunsalar biri konusunu açsa ağlıyorum.

Neredeler biz neredeyiz darma dağın ettikleri için affedemiyorum.

Bizi bu duruma koyup köşelerine çekildikleri için sevemiyorum.

Ben artık özlemiyor, sevemiyor, güvenemiyorum

Çocukluğumu gençliğimi elimden aldıkları için hakkımı helal etmiyorum.

Kırdıkları, üzdükleri, param parça ettikleri için toparlanamıyorum.

Duygusız olduk çıktık be sevgiye inancımızı kaybettik.

Sevmeye korkar olduk üzdüler çünkü üzdüler
Hem de en yakın olduklarımız
Yarım bırakıldık

Siz siz olun sevmeyeceğiniz sahip çıkmayacağınız bir çocuğu dünyaya getirmeyin.

İleri de yük olacağını hissettiğiniz ne varsa sırtlanmayın.

Çekemeyeceğiniz çileleri zorlukları göğüslemeyin

Kendiniz gibi sizden sonrakini de bitirmeyin.