Aynadaki Yabancı İçimdeki Yalancı

Aklım almıyor bazen,
Nerde yanlış yaptım.
Nasıl bunu başardım.
Hatta haklıydın,
Nasıl haksız kaldın.
Neden sustum,
Avazım çıktığı kadar,
Neden sitem etmedim.
Bilmiyorum......
Sanki,
Kabullenmiş bir anlayış içinde,
Kızıyorum kendime.
Eski ben olsaydı,
Hiç düşünmez,
Terki Diyar ederdi.
Yıkar,
Döker,
Gözünü karartır,
Yok olmuşsa,
Yok ederdi.
Ama öyle olmadı.

Bu sefer çaresizliğimden,
Korkumdan değil.
Bu sefer ki suskunluğum,
İçimdeki yalancı,
Artık banada yabancı,
İki Uzak şehir gibi mesafeli,
Düşman iki ülke gibi savaş halinde.

O değilde,
Geçen aynada,
Kendi kendime kavga ederken,
Elim cama geldi.
Her yer,
Kan revan içinde kaldı.
Oturdum,
Ağladım,
Göz yaşlarım,
Kirpiklerim,
Elim,
Yüzüm kanadı.
İçimdeki yabancı geçti karşıma,
Gülümsedi sadece,
Saatlerce öyle kalmış olmalıyım ki,
Kanım kendi kendine durmuş.
İnan......
Yaramı kapatmak için,
İlk defa çabalamadım.
İzin verdim.
Belkide......
İlk defa kapattım gözümü.
Ne olacaksa olsun artık der gibi,
Bıraktım kendimi o derin boşluğa.

Yasaksın bana artık,
Harabe,
Yıkık,
Eski dökük bir ev belkide,
Manzarası duvar,
Arka bahçesi sevimsiz,
Bir sonbaharsın belkide,
Dalından düşen düşene,

Hiç bu kadar,
Durgun görmemiştim kendimi.
Defalarca,
Pembe yalanlar olsada,
Sana ilk defa yalan söylüyorum,
İyiyim.....
Merak etme,
Acıyor ama geçmez de,
Geçti diye yalanlar soyleyebilirim etrafıma,
Gülücükler saça bilirim,
Ama......
Seni seviyorum diyemem.
İçimde ki yalancı,
Bende ki,
Kalbimdeki yabancı.

Rüzgar uğradığı her tepeden,
Biraz alır getirirmiş,
Başka tepelere,
Yamaçlara,
Kendinden selam edermiş.
Buradan geçtiği belli olsun diye,
Bir avuc toprak,
Bir avuç çalı çırpı,
Belkide gittiği,
Estiği,
Yerlere bırakılmış o tepelerden,
Ne rüzgarlar geldi geçtide,
Bir çakıl taşını vermedim.

Ama şimdi......
Beni bile alıp savura biliyor.
O kadar güçsüz kalmış ki elllerim,
O bedene sarılıp sarmalananımıyor.
Bir yabancı oldu,
Sımsıkı tutamıyorum işte,
Elim varmıyor.
İçimdeki yalancı uyuyamıyor.
Beni de uyutmuyor.
Sigaranın arkası hiç kesilmiyor.
Biri bitti,
Birini yakıyor.
Dudaklarım......
İdamını bekleyen mahkûmlar gibi,
Sabah ezanının,
Son 15 dakikasını bekliyor.
Direniyor,
Ve sadakatle dua ediyorum.

Allah'ım bana bir yol göster.
Göster de,
Kurban edeyim kendimi.
Günahlarım silinsin.
Bu işkence,
Bu bedende,
Son bulsun.
İçimdeki yabancı,
Benimle ölsün.
Güneşin doğuşunu,
Benden ayrı izlemek,
Onada nasip olmasın.

Yine uzadı demi konu,
Yine çok anlattım kendimi sana,
Beni......
Benden başka anlayan,
Duyan,
Okuyan yokkk. 
Bir tek sana gelirken,
Korkmadan,
Kırılmadan geliyorum.
Sır dedikleri,
Kimse bilmesin dediklerim.
Hepsi sende,
Ama......
Bunun için bile,
Senden özür dilerim.
Niyetim......
Senide,
Benim derdime,
Ortak etmek değil.

Ama......
Kapısına,
Tek gidebildiğim de sensin.
İçimdeki susmayan sesim,
Çığlığım,
İçimdeki son çırpınışım,
İyiki sen varsın sana gelebileceğim.

Nefret ettigim,
Bir sokak lambası gibi,
Karanlıkta kalasım var.
Yanıyor evim,
Yanıyor sokaklarım,
Beni kimse bulamasın istiyorum.
Varsın o rüzgar,
Küllerimi oradan,
Oraya savursun.
Çünkü gücüm kalmadı.
Tükendim,
Kendimi savunmak için,
Bir nedenim de kalmadı.
Bunların olmasına,
İzin verende ben değil miydim?
Boynumu eğip,
Kaderin dediğim yerdeyim.

Aferin sana,
Kimse yapamamıştı.
Ulaşamamıştı,
Ben sana,
O evin anahtarını,
Kendi ellerimle teslim ettim.
Sende......
Hiç tereddüt etmeden,
İstediğini aldın benden.
Bunu bana,
Reva gördüğün için,
Teşekkür ederim.

İçimdeki yabancı,
Bu son cumlelerim sana,
Evet yaktın,
Beni küle çevirdin.
İçimdeki kor asla sönmeyecek.
Ama şunu bil,
Bu ateş sönmeden,
Bir gün seni de,
Yakıp kavururken,
Ben o masallarda adı geçen,
Anka kuşu gibi,
Küllerimden yeniden doğacağım.
Ama inan......
Bu sefer beni,
Sen bile tanıyamayacaksın.
Sana söz veriyorum.
İçinde ki yalancı,
Evimdeki yabancı,
Buda sana son sözüm olsun olur mu?
Bir gün mutlaka......